Hoe jij van falen naar slagen gaat met jouw project

Wee

Hoe ik van een dreigend fiasco naar mijn eerste succesvolle projectresultaat ging

Hoe het ‘waarom’ voor mij een groot verschil maakte zal ik aan de hand van een ervaring vertellen. Het was mijn eerste mini project en ik kan me dat nog erg goed herinneren.

Ik startte als stagiair bij een tekenburo, leuk!

Ik had al direct een beeld voor me, tekeningen maken met van die Rotring pennen (wie kent ze nog?) op Calque papier voor de productie. Wat leek me dat gaaf! Stel je eens voor, ik maak een tekening en later zie ik het in het echt ergens in de productie staan!

Op het tekenburo ging het als volgt:

De tekenaars haalden de ’calque’ tekeningen uit speciale hangkasten en als ze klaar waren of niet nodig hadden, of zelfs de verkeerde hadden gepakt, legden ze deze op de grote stapel in het midden van het kantoor.

Mijn Eerste Projectje

Als stagiair op dit tekenburo kreeg ik een nobele taak, ofwel mijn eerste projectje.

De toen nog bestaande Calque tekeningen opbergen, die de tekenaars en constructeurs hadden gemaakt of hadden gebuikt (en dat waren er erg veel kan ik je vertellen), in van die hangende tekeningenkasten.

Ze vertelden me dat dit altijd de taak van de stagiair was. Als er dan eventueel nog tijd over is, dan… euhhh, dan mocht ik ze wel weer aan hun jasje trekken.

Tja, als het toch altijd de taak van de stagiair was…

Ik had er zin in

Ik ging flink van start met veel motivatie, want hard werken, daar hou ik wel van, dat heb ik wel geleerd, en ik wilde graag laten zien dat ik dit beter en sneller kan dan welke stagiair ook!

Dan zullen ze me vast wel inzetten voor iets interessanters. ’s Ochtends starte ik hier gelijk mee en eigenlijk was ik er de hele dag wel mee zoet. Want het was gewoon dweilen met de kraan open, ik had het kunnen weten.

Ze zagen natuurlijk dat de stapel snel weg was, dus werden ze nog slordiger met het zelf terughangen van de tekeningen. Misschien legden ze wel gewoon wat tekeningen uit de kast speciaal voor mij op die stapel, zodat ik wat te doen had. Of is dit een rare gedachte?

De leider van de groep

In de groep van de tekenaars was er een informele leider. Had altijd zijn mondje klaar en bemoeide zich met iedereen.

Hij had verreweg de meeste ervaring, althans hij werkte het langst bij dit bedrijf en wist altijd alles beter. Ook was hij degene die de meeste tekeningen op ’mijn’ stapel produceerde. Misschien was hij ook wel degene die mij speciaal aan een grotere stapel hielp.

Mijn motivatie naar 0,0

Zoals je wellicht kan begrijpen, na 2 à 3 dagen was mijn motivatie gedaald tot in de buurt van het nulpunt. Is dit nu waar ik voor geleerd heb? Wat saaaaaiiiiiii. Ga ik dit hier een half jaar doen?

ECHT NIET!!! Wat leer ik hier nu van?

De ommekeer: mijn decaan

In ieder geval heeft het me daar gebracht, dat ik een week later terug naar de decaan van school ben gegaan. Om met hem te overleggen hoe ik mezelf tijdens het stagejaar verder kon scholen (wiskunde en natuurkunde avondschool gedaan) zodat ik naar de HTS zou kunnen. Want ik was er van overtuigd dat dit niet mijn eindstation zou zijn!

Het pad naar een Succesvol Project: De ‘Why’

OK, ik had een duidelijk resultaat voor deze stageperiode. Op het tekenburo zo snel mogelijk gelijkwaardig worden met de tekenaars en dus Tekeningen Maken!

En ik wist ook heel goed waarom: Leren hoe je deze tekeningen maakt, snel maakt, zodat de productie ze goed, zo goedkoop mogelijk en degelijk mogelijk kan maken.

Ik had natuurlijk geleerd op school om tekeningen te maken, maar vroeg me altijd af of het ook echt moest zoals ik het geleerd had. Ik wilde me ook zo snel mogelijk bij de groep, of eigenlijk in de groep mengen, dus als ’collega’ gezien te worden i.p.v. stagiair. En ga zo maar door. In ieder geval hoorde het opruimen van tekeningen daar niet bij!!!

Dus actie!

Ik had me voorgenomen om mijn taak/project zo goed en zo snel mogelijk te doen. Ik had een systeem bedacht waardoor dit ook sneller ging, en op die manier tijd over had om de omgeving eens goed te observeren.

Toen viel me op hoe de ‘lijntjes’ liepen.

Ik had het plan gemaakt om meer contact te maken met de informele leider. Om hem zover te krijgen dat hij toch ook wel vond dat het echt zonde was van mijn tijd dat ik andermans ’rommel’ opruimde. En dat, terwijl ik ze echt zou kunnen helpen met het maken van werktekeningen. Want werktekeningen maken dat was volgens hem niet het meest leuke werk (en dan zeg ik het nog netjes).

Zo gedacht, zo gedaan

De informele leider had een goed plan, vertelde hij ineens aan de groep ;) En zo geschiedde. Elke tekenaar/constructeur ruimde voortaan zijn eigen tekeningen weer op en geen enkele stagiair heeft ooit nog tekeningen moeten opruimen. En nee, ik heb nooit een lintje ontvangen.

En ik? Ik heb tekeningen gemaakt, heel veel. Wat was dat leerzaam.

Oorzaak van het succes

Het omslagpunt was mijn gesprek met de decaan en mijn vastberadenheid dat het tekenburo niet mijn eindstation zou zijn.

Ik liep stage zonder duidelijk resultaat voor ogen. Mijn waarom was onbekend en op zijn minst vaag.

Hierdoor waren mijn acties niet doelgericht en ging ik ‘alle’ kanten op.

Feedback is Breakfast for Champions!

Dankzij de feedback van mijn decaan kreeg ik helder wat mij te doen stond en waarom.

Feedback is Breakfast for Champions!

Hoe dan ook, er valt veel te leren van elkaar.

Één van de grootste redenen dat Projecten falen is het ontbreken van de ‘Why’:

• het niet communiceren ervan
• het niet samen maken ervan
• het alleen maar op een bord schrijven ervan
• het niet doorvragen ervan

Hoe jij van falen naar slagen gaat met jouw project

Zorg ervoor dat jij je ‘waarom’ scherp geformuleerd hebt. Dit zorgt ervoor dat op momenten dat het er toe doet je kunt doorpakken in je project en tot resultaten komt.