commotie rondom jouw leiderschap, en nu?

Halverwege de jaren 90 leidde ik een new business development team van professionals bij TNT (toen PTT Post International). Met elkaar zetten wij een interessant, internationaal en complex concept op de markt. Complex omdat het meerdere business units van KPN (destijds de moederorganisatie) betrof die nog niet helemaal bereid waren het grotere belang vóór hun eigen belang te laten gaan. En omdat het Amerikaanse bedrijven betrof die graag de Europese markt wilden veroveren en ten onrechte grote voorkeur hadden voor de UK.
Inmiddels waren we ook druk bezig een concullega TNT Mailfast over te nemen die een vergelijkbaar concept ontwikkelde.

Op een vrijdagochtend sprak ik de manager van dat ander team om naar samenwerkingsmogelijkheden te kijken die mijn team nog niet zo snel zag. Ons concept was beter, verder, strategischer, je kent het vast wel……
Al snel waren wij echter aan het schakelen en eigenlijk hadden we elkaar heel snel gevonden (een beetje a la Samson en Rutte). We kwamen tot een prima plaatje, vonden wij:-)

Voordat ik die middag naar een andere afspraak vertrok, vertelde ik mijn teamleden nog even “de stand van zaken”. We kenden elkaar al enige tijd en functioneerden als een prima team. Ik vertrok nietsvermoedend en met goede zin naar mijn afspraak en op kantoor zelf barstte de bom: Hoe kon ik dat zo even regelen? Waarom waren ze niet betrokken? Wist ik wel wat dat allemaal betekende?

Die vrijdagmiddag had ik nog een leuke afspraak en ik begon zeer tevreden aan het weekend om op maandag met een koude douche door mijn team ontvangen te worden. Goh wat waren ze boos!

Toen deze week alle commotie rondom het regeerakkoord en de zorgpremies ontstond en ik Rutte zag, stond deze situatie, alweer zo’n 17 jaar geleden!,  mij helder voor ogen.

De grote vraag bij dit soort commotie, of het nu in jouw eigen team is of maatschappelijk zoals nu, is: Wat doe je dan als leider?

Hoe zou jij dit aanpakken?